شیراز شهری که از همان بدو ورود، غرق در آثار تاریخی و فرهنگی از دوره های دور بوده است. این شهر دروازه ای برای ورود دارد که به دروازه قرآن معروف است و وجه تسمیه آن قرآنی است که در بالای دروازه به دستور عضدالدوله دیلمی و سپس کریم خان زند به خط ابراهیم سلطان از نوادگان حکومت تیموری، قرار گرفته است. قرآنی که هر مسافر شهر شیراز که از زیر آن رد می شد را در پناه خود نگاه می داشت و از بلا و گزند دور می کرد. هرچند این قرآن ها امروزه به موزه پاریس منتقل شده اند اما نقش آیاتی از قرآن در گوشه گوشه ی دیوارهای این دروازه، همواره حافظ مسافران بوده است تا سلامت از زیر آن بگذرند.
معماری دروازه قرآن شیراز در گذشته شامل یک طاق مرتفع از نوع طاق کجاوهای بوده است که به مرور تخریب شد اما در زمان کریم خان زند این طاق، با شکوه بیشتری بازسازی شد و معماران در بالای دروازه، اتاقکی جهت نگهداری قرآنها ایجاد کردند. نور پردازی خاص و نقش و نگاری که امروزه بر دیوار این دروازه نشسته است بر زیبایی آن افزوده است. همچنین مجاورت دروازه قران با مقبره ی خواجوی کرمانی، شاعر و پیشرو حافظ و همچنین آبشار مصنوعی شیراز، گشت و گذار در آن حوالی را به یک تیر و چند نشان تبدیل کرده است.