موزه توس و فردوسی

موزه توس مشهد در سال 1347 در زمینی 600 مترمربعی، توسط معمار خلاق ایرانی، هوشنگ سیحون، و با الهام از معماری هخامنشی و داستان‌های اسطوره‌ای شاهنامه، ساخته شد. این بنا که در سمت چپ آرامگاه حکیم فردوسی قرار دارد، در ابتدا قرار بود چایخانه سنتی و صحنه اجرای نقالی باشد؛ اما در سال 1361 با تغییر کاربری به موزه تبدیل شد.
در موزه آرامگاه فردوسی از چندین نسخه شاهنامه نگهداری می‎شود؛ از جمله شاهنامه 73 کیلوگرمی اهدایی موسسه امیرکبیر و شاهنامه چاپ فلورانس. بسیاری از اشیا به نمایش در آمده در این موزه در حوالی توس کشف شده‌اند. موزه توس مشهد چهار بخش دارد.
بخش اول ظروف سفالی دوره‌های پیش از اسلام و اسلامی و همچنین سکه‌های طلا و نقره دوره‌های مختلف اسلامی را به نمایش گذاشته است. در بخش دوم انواع ادوات رزم، از قبیل تیرو کمان، گرز، سپر، شمشیر، زره و همچنین آلات موسیقی و ابزار بزم قرار داده شده است. بسیاری از این اشیا در شاهنامه توصیف شده‌اند. بخش سوم مربوط به ظروف سفالی لعاب‌دار و همچنین ظروف مفرغی است که عمدتاً متعلق به قرن چهار و پنج هجری هستند. در بخش چهارم نیز قالیچه‌ها و فرش‌هایی با نقش‌های مرتبط به شاهنامه، آثار استاد علی رخساز از داستان‌های شاهنامه و همچنین پرتره‌ها و تابلوهای مربوط به فردوسی و شاهنامه به نمایش درآمده‌اند.
بخشی از موزه فردوسی مشهد به غرفه‌های فروش محصولات فرهنگی مرتبط با شاهنامه فردوسی اختصاص یافته که در آن کتاب، نشریه، پوسترو سی‌دی در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.

موقعیت