غار وزمه کرمانشاه

در اواخر دهه 70 شمسی بود که کاوش‌های باستان‌شناسی در غار وزمه کرمانشاه به نتایجی بسیار شگفت و مهم منجر شد. در طی این کاوش‌ها که به سرپرستی کامیار عبدی انجام گرفت، تعدادی استخوان و دندان انسان دوره پارینه سنگی میانی و نوسنگی و همچنین بقایای اشیایی از دوره مس- سنگی یافت شد. در کاوش‌های مجدد سال 1398 به سرپرستی فریدون بیگلری و همکاری و پژوهش چندین موزه و دانشگاه ایرانی- فرانسوی، این نکته کشف شد که دندان‌های یافت شده متعلق به یک کودک بین 6 تا 10 ساله بوده که بین 40 تا 70 هزار سال پیش می‌زیسته است. این کشف که با استفاده از برش‌نگاری و پرتو ایکس به انجام رسید، نشان می‌دهد که انسان‌های نئاندرتال در ایران نیز می‌زیسته‌اند. همچنین استخوان کف پای انسان مذکری که یافت شده، دارای ویژگی‌های انسان‌های اولیه دامدار غرب زاگرس است و با بررسی DNA وی دریافته‌اند که دارای چشمانی قهوه‌ای، پوستی نسبتاً تیره و موهای سیاه بوده است. همچنین رژیم غذایی وی بیشتر غلات بوده و گوشت بخش کمی از آن را تشکیل می‌داده است. این کشفیات که در جهان بسیار مورد توجه قرار گرفت، یکی از ده کشف اخیر باستان‌شناسی مهم محسوب می‌شود.
غیر از اینها، تعدادی استخوان حیوانات گوشتخوار و علفخوار که بعضی از آنها هزاران سال پیش منقرض شده‌اند در غار وزمه کرمانشاه کشف شده است. هنوز معلوم نیست که آیا آن کودک نئاندرتال توسط این گوشتخواران شکار شده و به آنجا آورده شده یا آنکه این غار چون بسیاری دیگر، آغل یا پناهگاه انسان‌ها بوده است.
کشفیات غار وزمه کرمانشاه نشانگر حضور انسان از هزاره‌های پیش از ظهور تمدن‌های اولیه در ایران است؛ چیزی که دانسته‌هایمان را در مورد قدمت این سرزمین دگرگون می‌کند.

موقعیت