هلال بن علی، فرزند بدون واسطه حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) و همسرشان امامه بوده که نام مبارکش را به علت برخورداری از چهره ای زیبا، از روی هلال ماه گرفته است. امامزاده هلال بن علی که امروزه متشکل از بقعه، بارگاه، صحن و رواق می باشد، در زمان وفات ایشان تنها به صورت سردابه ای با بنایی مختصر و صندوقی چوبی به جای قبر در وسط آن بوده که بعدها در زمان سلجوقی و صفوی به شکل امامزاده ای بسیار ساده، بازسازی شده و در نهایت بعد از انقلاب به ظاهر امروزی اش در آمده است.
بنای امامزاده، هم اکنون دارای گنبدی پرشکوه و کاشی کاری شده و چهار گلدسته می باشد که آن ها نیز از کاشی هایی با رنگ های زیبا، پوشیده شده اند و روی برخی از آن ها کلمات و عبارات قرآنی دیده می شود. فضای داخلی حرم تشکیل شده از یک هشت ضلعی با سقفی از طاق بندهای کوچک مقرنس و آینه کاری های زیبا و بی نظیری است که چشم هر زائری را ناخواسته به خود خیره می کند. اطراف سنگ قبر امامزاده هلال نیز ضریحی فلزی از جنس نقره به صورت طلاکوب قرار گرفته است.
در روز 21 ماه رمضان که به عنوان روز زیارتی امامزاده هلال بن علی نام گذاری شده، مردم از شهر و شهرستان های اطراف و از دور و نزدیک، برای پابوسی و اظهار ارادت، خود را به آستان این امامزاده مقدس می رسانند.